علت جیغ زدن کودک نوپا و روش صحیح برخورد با آن

مجموعه: روانشناسی کودکان

علت جیغ زدن کودک نوپا و روش صحیح برخورد با آن

علت جیغ زدن کودک زیر دو سال و بالای آن

علل جیغ زدن کودک نوپا و روش صحیح برخورد با آن

جیغ زدن کودکان نوپا یکی از رفتارهایی است که اغلب والدین را نگران و گاه خسته می کند. این رفتار معمولاً در سنین ۱ تا ۳ سالگی شایع است و بخشی از رشد طبیعی کودک محسوب می شود. در این مقاله، علل جیغ زدن کودکان نوپا بررسی شده و روش های صحیح برخورد با آن به تفصیل ارائه می گردد.

بخش اول: علل جیغ زدن کودک نوپا

جیغ زدن کودکان می تواند دلایل متعددی داشته باشد که برخی از آنها به رشد طبیعی کودک مربوط است و برخی دیگر به مسائل محیطی و رفتاری.

۱. عدم توانایی در بیان احساسات و نیازها

کودکان نوپا در این سن هنوز مهارت زبانی کاملی ندارند و ممکن است نتوانند خواسته ها یا احساسات خود را به درستی بیان کنند. جیغ زدن برای آنها روشی ساده و مؤثر برای جلب توجه یا ابراز ناراحتی است.

۲. جلب توجه

گاهی کودکان برای جلب توجه والدین یا اطرافیان جیغ می زنند، به ویژه اگر متوجه شوند که این رفتار باعث واکنش سریع دیگران می شود.

۳. ناامیدی و خستگی

کودکان نوپا به دلیل محدودیت های فیزیکی یا شناختی خود گاهی دچار ناامیدی می شوند. برای مثال، وقتی نمی توانند یک اسباب بازی را به دست آورند یا نیازهایشان برآورده نشود، ممکن است جیغ بزنند.

۴. کنجکاوی و آزمایش صدا

برخی کودکان صرفاً برای آزمایش قدرت صدای خود یا تجربه واکنش دیگران جیغ می زنند. این رفتار بخشی از کنجکاوی طبیعی آنها است.

۵. اضطراب یا ترس

ترس از تاریکی، جدا شدن از والدین یا تغییرات محیطی ناگهانی می تواند باعث جیغ زدن شود.

۶. خستگی یا گرسنگی

کودکانی که خسته یا گرسنه هستند، بیشتر احتمال دارد از جیغ زدن به عنوان ابزاری برای ابراز ناراحتی استفاده کنند.

چرا کودک یک ساله جیغ میزند

بخش دوم: روش های صحیح برخورد با جیغ زدن کودک نوپا

برخورد صحیح با جیغ زدن کودک نیازمند صبر، مهارت و آگاهی است. در ادامه، روش هایی مؤثر ارائه می شود.

۱. شناسایی علت جیغ زدن

اولین قدم، شناسایی علت اصلی جیغ زدن کودک است. آیا گرسنه است؟ خسته است؟ یا چیزی او را ناراحت کرده است؟ با شناسایی علت، می توانید راه حل مناسب تری ارائه دهید.

۲. حفظ آرامش

واکنش نشان دادن به جیغ زدن با عصبانیت یا فریاد می تواند وضعیت را بدتر کند. بهتر است آرامش خود را حفظ کنید و با لحنی ملایم با کودک صحبت کنید.

۳. نادیده گرفتن رفتارهای نادرست

اگر کودک برای جلب توجه جیغ می زند، بهترین روش ممکن است نادیده گرفتن این رفتار باشد. اما این کار باید با دقت انجام شود تا کودک احساس نکند که نیازهای واقعی او نادیده گرفته می شود.

۴. تقویت رفتارهای مثبت

هنگامی که کودک به روش های مناسب خواسته هایش را بیان می کند، او را تشویق کنید. برای مثال، اگر به جای جیغ زدن از کلماتی ساده مانند "آب" استفاده کرد، او را تحسین کنید.

۵. آموزش مهارت های ارتباطی

با افزایش مهارت های زبانی کودک، می توانید به او بیاموزید که چگونه خواسته های خود را به زبان بیاورد. بازی هایی که شامل یادگیری کلمات جدید است، می تواند بسیار کمک کننده باشد.

۶. ایجاد محیط آرام

محیطی آرام و منظم می تواند به کاهش جیغ زدن کودک کمک کند. برای مثال، ایجاد یک برنامه خواب منظم یا کاهش عوامل تحریک کننده (مانند صدای بلند تلویزیون) می تواند مؤثر باشد.

۷. هدایت انرژی کودک

بازی ها و فعالیت های بدنی می توانند انرژی کودک را تخلیه کرده و از بروز رفتارهای نادرستی مانند جیغ زدن جلوگیری کنند.

۸. استفاده از تکنیک های حواس پرتی

اگر کودک شروع به جیغ زدن کرد، می توانید با استفاده از یک اسباب بازی جدید، موسیقی یا فعالیتی جذاب، حواس او را پرت کنید.

۹. الگوبرداری مثبت

کودکان نوپا رفتار والدین خود را تقلید می کنند. اگر شما به عنوان والدین به صورت آرام و منطقی با مشکلات برخورد کنید، احتمالاً کودک نیز از شما الگو می گیرد.

۱۰. درخواست کمک از متخصص

اگر جیغ زدن کودک بسیار شدید یا مداوم است و روش های فوق مؤثر واقع نشد، مشاوره با یک متخصص کودک یا روانشناس می تواند راهگشا باشد.

برای جیغ زدن کودک چکار کنیم

بخش سوم: نکاتی که باید از آنها پرهیز کرد

هنگام برخورد با جیغ زدن کودک، از برخی رفتارها باید اجتناب کرد:

تنبیه بدنی: این کار نه تنها مؤثر نیست، بلکه می تواند باعث افزایش اضطراب کودک شود.

داد زدن بر سر کودک: این کار جیغ زدن را تشدید می کند و به رابطه والد-کودک آسیب می زند.

بی توجهی کامل به نیازهای واقعی: نادیده گرفتن نیازهای واقعی کودک ممکن است مشکلات رفتاری او را افزایش دهد.

سخن پایانی:

جیغ زدن کودکان نوپا بخشی طبیعی از رشد آنها است و معمولاً نشانه ای از نیاز یا احساسات ناتوان در بیان است. والدین با شناسایی علت این رفتار، حفظ آرامش و به کارگیری روش های مثبت می توانند این رفتار را کنترل کرده و به کودک کمک کنند تا مهارت های ارتباطی و عاطفی خود را توسعه دهد. توجه به نیازهای کودک و استفاده از تکنیک های تربیتی مناسب، کلید موفقیت در برخورد با این چالش است.

گردآوری: بخش کودکان بیتوته