درد سوزان ران؛ رازهای پنهان مرالژیا پارستتیکا را بشناسید!

مجموعه: بیماری ها و راه درمان

مرالژیا پارستتیکا باعث درد سوزشی در ران می‌شود 

همه چیز درباره سندروم مرالژیا پارستتیکا

مرالژیا پارستتیکا باعث درد و احساس سوزش یا بی‌حسی در ناحیه ران شما می‌شود که به دلیل فشرده شدن یک عصب رخ می‌دهد. چندین وضعیت و شرایط می‌تواند باعث آن شود، مانند پوشیدن لباس‌های تنگ، بارداری و آسیب مستقیم به عصب شما. مرالژیا پارستتیکا قابل درمان است.

مرالژیا پارستتیکا از فشرده شدن عصب پوستی ران ناشی می‌شود

مرالژیا پارستتیکا چیست؟

مرالژیا پارستتیکایک وضعیت پزشکی است که باعث درد ، سوزش، بی‌حسی یا سوزش در ناحیه ران شما می‌شود. این وضعیت ناشی از فشرده شدن (فشار بر یا فشار دادن) عصب پوستی جانبی فمورال (LFCN) شما است. این عصب بزرگ حس را به جلو و سمت ران شما تأمین می‌کند.

«mralgia» به معنای «درد در ران» است و «paresthetica» به معنای «درد سوزشی، گزگز یا خارش». در حالی که این وضعیت می‌تواند آزاردهنده باشد، تهدیدکننده زندگی یا خطرناک برای سلامتی شما نیست.

مرالژیا پارستتیکا چه کسانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟

هر کسی می‌تواند به مرالژیا پارستتیکا مبتلا شود، اما احتمال ابتلا به این وضعیت در شما بیشتر است اگر:

• دیابت، کم‌کاری تیروئید و/یا اختلال مصرف الکل داشته باشید.

• اضافه وزن یا چاقی داشته باشید.

• مسمومیت با سرب داشته باشید.

• در تصادف رانندگی توسط کمربند ایمنی آسیب دیده باشید.

• باردار باشید.

• اخیراً جراحی در ناحیه لگن خود داشته باشید.

• لباس‌های تنگ، گاردل یا جوراب‌های تنگ بپوشید یا کمربند ابزار سنگین (مانند کمربند ابزار) بپوشید.

• پاهای با طول متفاوت داشته باشید.

• اسکولیوز داشته باشید.

علائم اصلی مرالژیا پارستتیکا شامل بی‌حسی و گزگز است

مرالژیا پارستتیکا چقدر شایع است؟

مرالژیا پارستتیکا نسبتاً شایع است، اما اغلب به اشتباه تشخیص داده می‌شود. محققان تخمین می‌زنند که سالانه ۳ تا ۴ نفر از هر ۱۰,۰۰۰ نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

علائم مرالژیا پارستتیکا چیست؟

علائم مرالژیا پارستتیکا فقط در یک سمت بدن شما در جلوی ران بالایی رخ می‌دهد. آنها شامل:

• درد، که ممکن است تا سمت خارجی زانوی شما امتداد یابد.

• سوزش، درد، گزگز یا بی‌حسی در ران شما.

• حساسیت افزایش‌یافته به درد (برای مثال، لمس ملایم ران شما ممکن است باعث درد شود).

• درد بدتر پس از راه رفتن یا ایستادن برای مدت طولانی.

مرالژیا پارستتیکا مستقیماً باعث مشکلات عضلانی یا حرکتی نمی‌شود.

مرالژیا پارستتیکا چه عللی دارد؟

مرالژیا پارستتیکا ناشی از فشرده شدن عصب پوستی جانبی فمورال (LFCN) شما است. LFCN شما یک عصب حسی بزرگ است. این عصب از نخاع شما از طریق ناحیه لگنی و به سمت خارج ران شما سفر می‌کند. این فشرده شدن می‌تواند به دلیل تورم و التهاب، آسیب یا فشار رخ دهد. عوامل مختلفی باعث فشرده شدن LFCN می‌شود، از جمله علل خارجی و داخلی. اینها می‌تواند شامل:

• آسیب یا جراحی در ناحیه لگن شما.

• وضعیت‌های پزشکی مانند چاقی، بارداری و دیابت.

• پوشیدن لباس‌هایی که خیلی تنگ هستند یا کمربندهای دور کمر.

• تومور نزدیک LFCN شما.

مرالژیا پارستتیکا چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشکان معمولاً می‌توانند مرالژیا پارستتیکا را با معاینه فیزیکی و درک کامل از علائم، سابقه پزشکی و سبک زندگی شما تشخیص دهند. پزشک شما سابقه پزشکی و جراحی شما را بررسی می‌کند. از آنجایی که چندین وضعیت و شرایط می‌تواند باعث مرالژیا پارستتیکا شود، آنها سؤالات زیادی می‌پرسند تا علت احتمالی علائم شما را تعیین کنند.

آنها معاینه فیزیکی کامل انجام می‌دهند، از جمله آزمایشی دستی به نام تست فشرده‌سازی لگنی. در طول این تست، پزشک شما فشار را روی ران شما اعمال می‌کند تا علل دیگر علائم شما را رد کند. آنها ممکن است آزمایش‌های لمس سبک و رفلکس‌های دیگر انجام دهند. اگر نتوانند علت مرالژیا پارستتیکا را تعیین کنند، احتمالاً آزمایش‌های پزشکی خاصی را تجویز می‌کنند.

چاقی یکی از عوامل شایع ایجادکننده مرالژیا پارستتیکا است

چه آزمایش‌هایی برای تشخیص مرالژیا پارستتیکا انجام می‌شود؟

اگر پزشک شما نتواند علت مرالژیا پارستتیکا را بر اساس سابقه پزشکی و سبک زندگی شما تعیین کند، ممکن است آزمایش‌های خونی را برای بررسی موارد زیر تجویز کند:

• سطوح هورمون تیروئید برای نشانه‌های کم‌کاری تیروئید.

• سطوح ویتامین B برای نشانه‌های کمبود ویتامین B12 یا کمبود فولات، که می‌تواند بر عملکرد عصب تأثیر بگذارد.

• سطوح سرب برای نشانه‌های مسمومیت با سرب.

• سطوح گلوکز خون برای نشانه‌های دیابت.

• تست هموگلوبین یا تست هماتوکریت برای جستجوی شواهد کم‌خونی.

• آنها ممکن است اشعه ایکس از لگن و ران شما را برای رد سایر وضعیت‌های پزشکی، مانند تومورهای استخوانی، تجویز کنند. آزمایش‌های تصویربرداری دیگر، مانند اسکن CT یا اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) می‌تواند برای بررسی مشکلات نخاعی یا عصبی دیگر، مانند دیسک هرنیه شده، استفاده شود.

چگونه مرالژیا پارستتیکا را درمان می‌کنید؟

درمان مرالژیا پارستتیکا شامل درمان علت زمینه‌ای است.

اکثر موارد با درمان محافظه‌کارانه بهبود می‌یابد، مانند کاهش وزن، پوشیدن لباس‌های گشاد یا اجتناب از اقلام محدودکننده خاص مانند کمربندها. بسیاری از افراد مبتلا به مرالژیا پارستتیکا از مداخلات دیگر سود می‌برند، از جمله:

• تسکین موقت علائم: یخ زدن ناحیه ممکن است به کاهش تحریک عصب و علائم کمک کند. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) و داروهای موضعی مانند کپسایسین و لیدوکائین نیز می‌توانند به علائم کمک کنند.

• تخریب عصب با فرکانس رادیویی: این درمان از امواج رادیویی برای ایجاد جریانی استفاده می‌کند که یک ناحیه کوچک از بافت عصب را گرم می‌کند. گرما آن ناحیه از عصب را نابود می‌کند و از ارسال سیگنال‌های درد به مغز جلوگیری می‌کند.

• داروها: داروهایی مانند گاباپنتین، پرگابالین، دولوکستین، فنی‌توئین یا کاربامازپین ممکن است به درمان درد نوروپاتیک کمک کنند.

• بلاک عصبی: بلاک عصبی تزریق بی‌حس‌کننده موضعی نزدیک به عصب هدف یا گروهی از اعصاب برای کاهش درد است.

فیزیوتراپی ممکن است کمک کند، اما تحقیقات محدودی در مورد اثربخشی آن در درمان مرالژیا پارستتیکاوجود دارد.

به ندرت، جراحی برای اصلاح فشرده شدن عصب پوستی جانبی فمورال لازم است. پزشک  معمولاً فقط جراحی را برای افرادی که درمان‌های دیگر را امتحان کرده‌اند اما همچنان علائم را تجربه می‌کنند، توصیه می‌کنند.

اکثر موارد مرالژیا پارستتیکا با درمان محافظه‌کارانه بهبود می‌یابد یا حتی ممکن است خودبه‌خود برطرف شود. 

تشخیص با معاینه فیزیکی و آزمایش‌های خونی انجام می‌شود

اگر مرالژیا پارستتیکا درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر درمان نشود، مرالژیا پارستتیکاممکن است باعث افزایش درد، بی‌حسی یا سایر احساسات مانند سوزش شود. این اثرات ممکن است با توانایی راه رفتن یا حرکت به طور عادی تداخل ایجاد کند.

آیا می‌توانم از مرالژیا پارستتیکا جلوگیری کنم؟

هیچ راهی برای جلوگیری از مرالژیا پارستتیکاوجود ندارد. شما می‌توانید احتمال ابتلا به آن را با موارد زیر کاهش دهید:

• حفظ وزن سالم برای خود.

• پوشیدن لباس‌های گشاد.

• اجتناب از گاردل یا کمربندها، از جمله کمربندهای ابزار.

دیابت خطر ابتلا به مرالژیا پارستتیکا را افزایش می‌دهد

سوالات متداول 

1. چه عواملی باعث مرالژیا پارستتیکا می‌شوند؟

عواملی مانند چاقی، بارداری، پوشیدن لباس‌های تنگ، جراحی لگن یا دیابت می‌توانند عصب ران را فشرده کنند و این مشکل را ایجاد نمایند.

2. آیا مرالژیا پارستتیکا خطرناک است؟

خیر، این وضعیت تهدیدکننده زندگی نیست، اما اگر درمان نشود، می‌تواند درد مزمن ایجاد کند و بر حرکت روزانه تأثیر بگذارد.

3. درمان‌های خانگی برای مرالژیا پارستتیکا چیست؟

کاهش وزن، پوشیدن لباس‌های گشاد، یخ‌گذاری ناحیه ران و اجتناب از کمربندهای تنگ می‌تواند علائم را تسکین دهد.

4. آیا جراحی برای مرالژیا پارستتیکا لازم است؟

در اکثر موارد (۸۵%) درمان‌های غیرجراحی کافی است، اما جراحی نادر است و فقط برای موارد مقاوم به درمان توصیه می‌شود.

5. آیا مرالژیا پارستتیکا با دیابت مرتبط است؟

بله، دیابت می‌تواند آسیب عصبی ایجاد کند و خطر فشرده شدن عصب ران را افزایش دهد.

6. چقدر طول می‌کشد تا مرالژیا پارستتیکا بهبود یابد؟

با درمان محافظه‌کارانه، اغلب ظرف ۳ ماه بهبود می‌یابد، اما در موارد بارداری ممکن است پس از زایمان کامل شود.

7. آیا فیزیوتراپی برای مرالژیا پارستتیکا مؤثر است؟

بله، تمرینات تقویتی و کششی می‌تواند به کاهش فشار روی عصب کمک کند، هرچند تحقیقات محدودی وجود دارد.

8. مرالژیا پارستتیکا در مردان و زنان تفاوت دارد؟

در زنان به دلیل بارداری و لباس‌های تنگ شایع‌تر است، اما مردان با مشاغل سنگین (مانند کارگران ساختمانی) نیز در معرض خطرند.

سخن آخر

مرالژیا پارستتیکا یک وضعیت پزشکی است که باعث درد و احساس درد، سوزش، بی‌حسی یا سوزش در ناحیه ران شما می‌شود. در حالی که مرالژیا پارستتیکاخطری برای سلامتی شما نیست، می‌تواند علائم ناخوشایند و ناراحت‌کننده ایجاد کند. اگر این وضعیت با کیفیت زندگی شما تداخل ایجاد کند، با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید. آنها می‌توانند علت زمینه‌ای را تعیین کنند و درمان‌های مناسب را توصیه کنند.

گردآوری:بخش سلامت بیتوته