موارد مصرف ، دوز و عوارض قرص دکستروآمفتامین-آمفتامین ( آدرال)

• نام دارو: آدرال (دکستروآمفتامین-آمفتامین)

• نام لاتین: Adderall

• نام تجاری: آدرال، آدرال ایکس‌آر و مای دیس

• رده دارویی: محرک ها

• اشکال دارویی: قرص

• فروش دارو: بانسخه

• درمان اختلال کم توجهی بیش فعالی

• درمان حمله‌های خواب یا نارکولپسی

• حساسیت به دکستروآمفتامین یا آمفتامین

• اختلال دوقطبی

• اختلال روان پریشی

• مشکلات قلبی

• فشار خون بالا

• مشکلات کلیوی

• مشکلات کبدی

• سابقه اعتیاد به مواد مخدر

>مقدار، نوع و توالی زمانی داروهایی که مصرف می کنید به موارد زیر بستگی دارد:

• سن بیمار

• نوع و شدت بیماری تحت درمان

• نحوه واکنش به اولین مقدار مصرفی دارو

• سایر شرایط پزشکی بیمار

 

>> دوز معمول داروی آدرال در اختلال نقص توجه:

> بزرگسالان

• دوز اولیه: ۵ میلی‌گرم به صورت خوراکی ۱ یا ۲ بار در روز

• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا ۵ میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

• دوز حداکثر: فقط در موارد نادر لازم است بیش از ۴۰ میلی‌گرم در روز مصرف  

> کودکان ۳ تا ۵ سال:

• دوز اولیه: ۵/۲ میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز

• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا ۵/۲ میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

> کودکان ۶ تا ۱۷ سال:

• دوز اولیه: ۵ میلی‌گرم به صورت خوراکی ۱ یا ۲ بار در روز

• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا ۵ میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

• دوز حداکثر: فقط در موارد نادر لازم است بیش از ۴۰ میلی‌گرم در روز مصرف شود.

 

• دوز معمول داروی آدرال در نارکولپسی:

> بزرگسالان:

• دوز اولیه: ۱۰ میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز در دوزهای تقسیم شده

• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا ۱۰ میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

• کودکان ۶ تا ۱۱ سال:

• دوز اولیه: ۵ میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز در دوزهای تقسیم‌شده

• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا ۵ میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

• کودکان ۱۲ سال و بالاتر:

• دوز اولیه: ۱۰ میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز در دوزهای تقسیم‌شده

• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا ۱۰ میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

• از دست دادن اشتها

• کاهش وزن 

• خشکی دهان

• ناراحتی / درد معده

• حالت تهوع / استفراغ 

• سرگیجه ، سردرد و تب

• اسهال

• عصبی بودن و مشکل خواب

• افزایش فشار خون

• در صورت داشتن هر گونه عوارض جانبی جدی فوراً به پزشک خود اطلاع دهید، از جمله: علائم مشکلات جریان خون در انگشتان دست یا پا (مانند سردی، بی حسی، درد یا تغییر رنگ پوست)، زخم های غیرعادی در انگشتان دست یا پا، ذهنی/ تغییرات خلقی/رفتار (مانند بی قراری، پرخاشگری، نوسانات خلقی، افسردگی ، افکار غیرعادی، افکار خودکشی )، حرکات کنترل نشده، حرکات جویدن مداوم/ دندان قروچه، طغیان کلمات/صداها، تغییر در توانایی/میل جنسی، نعوظ مکرر/طولانی(در مردان).

• در صورت داشتن هر گونه عوارض جانبی بسیار جدی، از جمله: تنگی نفس، درد قفسه سینه/فک/بازوی چپ، غش ، سردرد شدید، ضربان قلب سریع/تپش/نامنظم، تشنج ، ضعف در یک طرف بدن، مشکل در صحبت کردن، گیجی، تورم مچ پا / پا، خستگی مفرط، تاری دید فوراً به پزشک مراجعه کنید. 

• این دارو ممکن است سروتونین را افزایش دهد و به ندرت باعث ایجاد یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم / سمیت سروتونین شود.  در صورت بروز برخی از علائم زیر فوراً به پزشک مراجعه کنید: ضربان قلب سریع، توهم ، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع/استفراغ/ اسهال شدید ، انقباض عضلات، تب بی دلیل ، تحریک/بی قراری غیرمعمول.

• واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله: بثورات پوستی ، خارش / تورم (مخصوصاً در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکل در پاسخ ، فوراً به پزشک کمک کنید.

نکته: در صورت مشاهده هر کدام از این علائم حتما به پرشک خود اطلاع دهید.

• مهارکننده های مونوآمین اکسیداز یا MAOI (ایزوکاربوکسازید ، لینزولید ، متاکسالون ، متیلن بلو، موکلوبمید، فنلزین ، پروکاربازین،رازاگیلین ، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین ) با این دارو ممکن است باعث شود تداخل دارویی جدی (احتمالاً کشنده) شود. 

• داروهای مخدر مانند MDMA/ "اکستازی

• داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین/پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین)

• لیسدگزامفتامین 

نکته: برای جلوگیری از این تداخل، لیست تمام داروهایی که مصرف می کنید را در اختیار پزشکتان قرار دهید.

• حساسیت به داروهای دیگر: قبل از مصرف این دارو ، اگر به آن حساسیت دارید،یا سایر داروهای سمپاتومیمتیک (مانند لیسدگزامفتامین )؛ یا اگر آلرژی دیگری دارید  به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید . این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که می تواند باعث واکنش های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.

 

• مصرف آدرال در دوران بارداری: در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. خطرات و فواید آن را با پزشک خود در میان بگذارید. نوزادان متولد شده از مادرانی که به این دارو وابسته هستند ممکن است خیلی زود (نارس) به دنیا بیایند و وزن کم هنگام تولد داشته باشند. ممکن است علائم ترک نیز داشته باشند. اگر متوجه تغییرات خلقی، بی قراری یا خستگی غیرعادی در نوزاد خود شدید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

 

• مصرف آدرال در دوران شیردهی: این دارو وارد شیر مادر می شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر روی شیرخوار داشته باشد. هنگام استفاده از این دارو، شیردهی توصیه نمی شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

 

• مصرف آدرال در سالمندان: افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه درد قفسه سینه ، مشکلات خواب یا کاهش وزن حساس تر باشند.

 

• مصرف آدرال در کودکان: کودکان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه کاهش وزن حساس تر باشند. این دارو ممکن است رشد کودک را کند کند. پزشک ممکن است توقف موقت دارو را هر از چند گاهی برای کاهش این خطر توصیه کند. وزن و قد کودک خود را کنترل کنید. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود و یا مسئول داروخانه مشورت کنید.

• آدرال یک داروی محرک است که با افزایش سطح دوپامین و نوراپی نفرین در مغز عمل می کند. دوپامین و نوراپی نفرین دو هورمون هستند که در تنظیم توجه، تمرکز و رفتار نقش دارند.

• آدرال با اتصال به گیرنده های دوپامین و نوراپی نفرین در مغز، اثرات این هورمون ها را افزایش می دهد. این امر باعث می شود که افراد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) و نارکولپسی بتوانند بهتر تمرکز کنند، توجه خود را حفظ کنند و از خواب آلودگی بیش از حد در طول روز جلوگیری کنند.

• در دمای اتاق به دور از نور و رطوبت نگهداری شود.

• آدرال یک داروی اعتیاد آور است. بنابراین، باید فقط تحت نظر پزشک مصرف شود.

• در صورت مصرف بیش از حد آدرال، ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد شود. در صورت مصرف بیش از حد آدرال، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

• آدرال ممکن است باعث ایجاد وابستگی روانی شود. بنابراین، مهم است که از مصرف بیش از حد این دارو خودداری کنید.

• در صورت مصرف آدرال، از مصرف الکل خودداری کنید. الکل می تواند اثرات آدرال را افزایش دهد و خطر ابتلا به عوارض جانبی را افزایش دهد.

• قطع ناگهانی مصرف آدرال می تواند باعث ایجاد علائم ترک شود. اگر قصد دارید مصرف آدرال را قطع کنید، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما ممکن است به شما توصیه کند که دوز خود را به تدریج کاهش دهید تا علائم ترک را کاهش دهید.

مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد؛ خود درمانی و تجویز دارو با تکیه بر این مطالب جایز نیست. برای مصرف دارو حتما به پزشک متخصص مراجعه نمایید.