علل، عواقب و اسرار غرق شدن سریع کشتی تایتانیک
- مجموعه: تاریخ و تمدن
تاریخچه و اسرار کشتی تایتانیک
در حال حرکت از سمت بندر ساوت همپتون انگلستان به نیویورک آمریکا بود که فقط چهار روز بعد از شروع سفرش، این فاجعه برای او به وجود می آید و در نهایت در ساعت 2 و 25 دقیقه یکشنبه، سال 1912 به طور کامل غرق می شود و 1514 نفر از مسافران و خدمه ی آن در این فاجعه ی دلخراش، کشته می شوند.
سازندگان کشتی تایتانیک
توماس اندروز، مهندس ایرلندی، طراح این کشتی و کاپیتان ادوارد جان اسمیت، ناخدای آن بود. جی بروس ایزمی، مدیر شرکت دریایی ستاره ی سفید بود که این شرکت، مالکیت کشتی تایتانیک را داشت. او نیز در این کشتی حضور داشت اما جان سالم به در برد. به طور کلی 2224 نفر سرنشینان تایتانیک بودند که 710 نفر از آن ها از این فاجعه زنده، ماندند.
از این فاجعه ی دلخراش، داستان ها، مستندها، کتاب ها و فیلم های مختلفی به صورت اقتباسی ساخته شد. اما به هر حال، به خاطر آوردن چنین فاجعه ی دلخراشی برای مردم سبب می شود که آن ها این فاجعه را ناشی از سهل انگاری انسانی بدانند.
چرا که کشتی تایتانیک تا قبل از برخورد خود به کوه یخ و غرق شدن، 6 پیام اخطار از سوی سایر کشتی ها مبنی به حرکت کوه های یخ، دریافت کرده بود.
حال اگر می خواهید اطلاعات خود را در مورد کشتی تایتانیک افزایش دهید می توانید با ما در ادامه ی مطلب همراه باشید.
غرق شدن کشتی تایتانیک
بعد از برخورد این کشتی به کوه یخ، تمام مسافرانی که به آب پریده بودند به دلیل دمای منفی 2 درجه ی سلسیوس، از شوک سرما یا ناتوانی، در عرض چند دقیقه، جان خود را از دست دادند. کشته شدگان زیاد این کشتی سبب شد که تا به امروز، این فاجعه به عنوان مرگبارترین بلای تاریخی دریایی بشر شناخته شود.
یک ساعت و نیم بعد از غرق شدن، RMS Carpathia وارد عمل شد و موفق شد افراد زیادی را نجات دهد. آن ها آخرین بازمانده را در ساعت 9 و 15 دقیقه 15 آوریل یعنی 9 ساعت و نیم بعد از برخورد با کوه یخ، نجات دادند.
وقوع این حادثه نه تنها سبب شوک جهانیان شد بلکه خشم آن ها را نیز به همراه داشت. خشم آن ها به خاطر کمبود قایق های نجات و مقررات غیر عادلانه ای که برای 3 کلاس مختلف سرنشینان در حین تخلیه ی کشتی اعمال کردند بود. این خشم و اعتراضات سبب شد که بعدها در مقررات دریایی، تغییرات گسترده ای اعمال گردد به گونه ای که در سال 1914، کنوانسیونی به نام کنوانسیون بین المللی ایمنی زندگی در دریا (SOLAS) در سال ۱۹۱۴ایجاد شود.
ویژگی های کشتی تایتانیک
کشتی آر. ام. اس تایتانیک به راحتی و با سرعت می توانست ۳۵۴۷ مسافر را جا به جا کند. این کشتی یک کشتی فوق پیشرفته و رقابتی در بین شرکت های کشتی سازی قرن بیستم بود. در آن زمان، رقابت سختی بین دو قول کشتی سازی دنیا یعنی وایت استار لاین (White Star Line) و کونارد (Cunard) برقرار بود. ﺁن ها تمام تلاش خود را به کار گرفته بودند که بزرگترین و مجهزترین کشتی بخار دنیا را بسازند.
کونارد یک شرکت کشتی سازی انگلیسی بود که خود، در همان دوره، دارای دو کشتی مجلل و پیچیده به نام های کشتی Mauretania و کشتی Lusitania بود. این دو کشتی هم از سرعت و هم از طراحی داخلی فوق العاده ای برخوردار بودند. که البته کشتی Lusitania در سال 1915 مورد حمله ی آلمانی ها قرار گرفت و 1200 نفر از سرنشینانش کشته شدند. همین اتفاق سبب ورود آمریکا به جنگ جهانی اول شد.
زمانی که شرکت کونارد از این دو کشتی مجلل خود رونمایی کرد شرکت وایت استار لاین هم به مدیر خود، دستور ساخت 3 کشتی مجلل را داد که تایتانیک سومین گزینه ی آن ها و یک کشتی مسافربری بود.
تایتانیک علاوه بر تنه ی عظیم خود دارای بزرگ ترین موتورهای رفت و برگشتی آن دوره بود. به گونه ای که ارتفاع این موتورها به 40 فوت یا 12 متر و قطر دهانه ی آن ها به 9 فوت یا 2 و نیم متر می رسید. سوخت مورد نیاز این موتورها برای حرکت، روزانه 600 تن زغال سنگ بود.
بخش لوکس یا فرست کلاس این کشتی از شکوه، عظمتی و وضعیت رفاهی برخوردار بود که هنوز هم زبانزد و مثال زدنی است. تنه ی عظیم این کشتی در ۳۱ مارس ۱۹۱۱ به داخل رود لاگان بلفاست منتقل شد. برای معرفی این کشتی که فقط 1 دقیقه طول کشیده بود حدود 100 نفر شرکت کرده بودند. بعد از این معرفی، تنه ی اصلی به لنگرگاه بزرگ منتقل شد تا در آنجا به تکمیل کشتی بپردازند. برای ساخت عرشه ها، فضاهای داخلی و نصب دیگ های بزرگ بخار، هزاران کارگر در طی یک سال مشغول به کار بودند.
نقص هایی که سبب غرق شدن کشتی تایتانیک شدند
کشتی تایتانیک از همان ابتدا دارای طراحی منحصر به فردی بود که حتی بسیاری آن را شاهکار می دانستند. یکی از مهم ترین ویژگی های طراحی این کشتی فوق لوکس، داشتن یک بخش زیر آب دوگانه به همراه ۱۵ محفظه با دیواره های آب بندی شده بود.
علاوه بر این، هر کدام از این محفظه ها دارای درب های برقی ﺁب بندی شده هم بودند. تمام این درب ها هم به صورت مجزا و هم همزمان، قابل کنترل از طریق یک سوئیچ بر روی پل فرماندهی بودند.
همچنین این محفظه ها از ویژگی منحصر به فرد دیگری هم برخوردار بودند، آن ها مانع داخل شدن آب می شدند که همین ویژگی سبب شد مجله ی شیپ بیلدر، لقب غرق نشدنی را برای کشتی های المپیک به کار ببرد. اما در کنار تمام این ویژگی ها این محفظه ی آب بندی شدی دارای نقصی بودند که شاید یکی از دلایل غرق شدن کشتی تایتانیک به شمار روند.
درست است که این محفظه ها آب بندی شده بودند و دیواره های آن ها به طور جداگانه مانع از نفوذ ﺁب می شد اما دیواری که این دیواره ها را از هم جدا می کرد فقط چند فوت با سطح آب دریا فاصله داشت. این فاصله ی کم سبب می شد با کوچکترین تکان کشتی ﺁب از یک دیواره به دیواره ی دیگر منتقل شود.
دومین ایراد این کشتی که سبب مرگ تعداد زیادی از انسان ها شد، تعداد قایق های نجات کم بود. کشتی با این عظمت فقط دارای 16 قایق نجات به همراه چهار قایقِ انگلهارت بود که این قایق ها می توانستند 1178 نفر را منتقل کنند. در صورتی که ظرفیت کلی تایتانیک بیش از 3300 نفر بود. در واقع این کشتی قادر به حمل ۲۴۳۵ مسافر و همچنین ۹۰۰ نفر خدمه ی کشتی بود.
با این احتساب اگر در زمان فاجعه، تمام کشتی های نجاتش به طور همزمان استفاده می شدند تنها می توانستند یک سوم از ظرفیت کل کشتی را جا به جا کنند. البته باید این نکته را هم یادآوری کنیم درست است که تعداد قایق های نجات این کشتی نسبت به قوانین امروزی دریایی، غیر استاندارد و کم است اما در همان دوره، این کشتی از تعداد قایق های نجات بیشتری نسبت به استاندارد شورای بازرگانی انگلیس برخوردار بود.
شروع سفر کشتی تایتانیک و رفتن به دل دریا
زمانی که این کشتی در حال ترک بندر ساوت همپتون بود با اتفاقات عجیبی مواجه شد. یکی از این اتفاقات، آتش گرفتن یکی از تانک های نفت کشتی بود. درست است که این حادثه، کمی مشکوک بود اما برای کشتی های بخار همان دوره، اتفاقی معمولی و رایج بود.
کارکنان سوخت رسانی با کنار زدن شعله ها به بخش اصلی آتش سوزی رسیدند و بعد از ارزیابی توسط کاپیتان و سرمامور فنی کشتی، تایید شد که این آتش سوزی به بدنه ی کشتی آسیبی وارد نکرده است. ﺁن ها به کارکنان دستور دادند که در طول سفر، این آتش را چک کنند.
به همین دلیل یکی از نظریه های مبنی بر غرق شدن تایتانیک توسط متخصصین، همین آتش سوزی بود. آن ها اعتقاد داشتند به دلیل اینکه این آتش سوزی، غیر قابل کنترل شده بود کارکنان سوخت رسانی سرعت کشتی را به شدت افزایش دادند تا از دریا عبور کنند و به خاطر همین سرعت زیاد آن ها بود که خدمه نتوانستند از برخورد مرگبار کشتی با کوه یخ جلوگیری کنند.
فاجعه ی دیگری که برای تایتانیک در این سفر رخ داد احتمال برخورد آن ها با کشتی اس.اس. نیویورک آمریکا بود که آن ها به سختی توانستند از این فاجعه، فرار کنند.
وقوع فاجعه ی تایتانیک
تنها چهار روز بعد از شروع این سفر دریایی، کشتی تایتانیک از سایر کشتی ها گزارش هایی مبنی بر وجود کوه های یخ دریافت کرد اما بی توجه به این اخطارها و پیغام ها به راه خود ادامه داد.
ساعت 11 و نیم شب، دیده بان اولین کوه یخ را در میان انبوهی از مه دید و آژیر را به صدا درآورد. بعد از دریافت پیام، یه سرعت موتورها کشتی خاموش شدند و کشتی تغییر مسیر داد تا به کوه یخ برخورد نکنند. کشتی موفق شد از کنار ﺁن عبور کند همه نفس راحتی کشیدند اما نمی دانستند که بخش دندانه دندانه ی کوه یخ در زیر کشتی است که سبب ایجاد یک شکاف 300 فوتی در زیر تنه ی کشتی شد.
با این شکاف، به سرعت، 5 محفظه ی کشتی پر ﺁب شد و دماغه ی کشتی رو به پایین رفت که سبب شد آب به سایر محفظه ها منتقل شود. یک ساعت بعد از برخورد، اولین قایق نجات جدا و تخلیه ی بدون برنامه ی تایتانیک شروع شد.
با اینکه این قایق ها از ظرفیت 65 نفره برخوردار بودند اما فقط با 28 نفر به آب انداخته می شدند. این هرج و مرج سبب شد تمام این قایق ها بدون اینکه کاملا پر شوند و با ظرفیت های کمی مسافران را حمل کنند.
کشتی تایتانیک بعد از برخورد با کوه یخ حدود 3 ساعت بر روی ﺁب باقی ماند و در نهایت به صورت عمود و با بسیاری از چراغ های روشنش به زیر آب فرو رفت و یکی از دلخراش ترین فاجعه های بشریت را رقم زد.
گردآوری : بخش فرهنگ و هنر بیتوته