اشعار ولادت حضرت معصومه (س) -3

مجموعه: شعر و ترانه

اشعار ولادت حضرت معصومه (س)

تجلی نور تو،فروغ تِمثال الله
یا حضرت معصومه،کریمه ی آل الله
آمدی ای نور داور،بضعه ی موسی بن جعفر
جان فدایت ای مطهر،بضعه ی موسی بن جعفر
یا فاطمه اِشفعي لي في الجنّة

گواهِ خوشحالی ها،دیده ی گریان باشد
عیدی ما در دستِ،حضرت سلطان باشد
سوره های قدر و نور و،آیه های کوثری تو
بر مشامِ آل طاها عطر یاس مادری تو

یا فاطمه اِشفعي لي في الجنّة

غنی شده هر سائل،با کرم زیبایت
راهِ بهشتِ جاوید،از حرم زیبایت
کن دعا که تا قیامت سائل کوی تو باشم
در مِنای دلنوازی مُحرمِ روی تو باشم
یا فاطمه اِشفعي لي في الجنّة

سرود میلاد حضرت معصومه (س)

معطر شد مه ذی قعده در آغاز با عطری
که ازیک گل زگلزار ولایت بر مشام آمد

مدینه مفتخر گردید بر میلاد مسعودی
چو از دامان نجمه دختری والا مقام آمد

دل موسای کاظم شاد ولبهایش پر از خنده
که بر اهل ولا دردانه ای زهرا (س)مرام آمد

درخشان تر شده ماه وستاره مهر جان افروز
زسوی جمله ی افلاکیان بر او سلام آمد

علی موسی الرضا(ع)سرخوش ازین میلاد گردیده
 برادر را نکو خواهر رفیق و همکلام آمد

زمادر مجتبایی ،وز پدر باشد حسینی او
مثال فاطمه اوصاف نیکش در نظام آمد

نهاده نام او را فاطمه مولای ما کاظم(ع)
کریمه درکرم معصومه در عصمت،بنام آمد

شفیعه باشد وهرکو زیارت کرد این بانو
به عقبی بی گمان خوش عاقبت،جنت مقام آمد

مولودی ولادت حضرت معصومه (س)

امشب از آسمـان، مه انـور رسیده است
آئینـــه ای ز نـور پیمبــــر رسیده است

این جلوه و جلال کدامیـن ستـاره است
کزآسمــان به جلـوۀ دیگـر رسیده است

کـم کـم طلـوع صبـح وفـا دیـدنی بود
گوئی شب فـراق بـه آخــر رسیده است

از مشـرق مـدینــه پی عـرض احتـرام
مهـر فلک بـه دامـن پـرُ زر رسیده است

وقتی طنیـن بـال مـلائـک بلنــد شـد
آمـد خبـرکـه جلـــوۀ داور رسیده است

یک گل به نام حضرت معصومـه از خـدا
امشب بـرای مـوسی جعفر رسیده است

هفت آسمـان نظـاره گـر او بـود کـه او
با شوکت و جـلالت و بـا فـَر رسیده است

آئینـه دار زُهــرۀ زهــرا رسیــد و بـاز
گفتنــد نـور زُهــرۀ ازهــر رسیده است

این است بـانـوئی که مقــام رفیـع او
تا طاق عـرش خـالق اکبــر رسیده است

این است گوهری که ز دریای علم و دین
بـر ســاحل حقیـقتِ بــاور رسیده است

این است آن کریمه که از جـود و مکرمت
فیضش به ناتوان و تـوانگـر رسیده است

این است آن شفیعه که از قـدر و منزلت

آوازه اش به عـرصۀ محشر رسیده است

کـم گفتـه ام اگـر کـه بگــویم برای او
همچون مقـام ساره و هاجر رسیده است

هـرچه رسیده است بر آن حضرت از خدا
از قـدر روزگــار فــزون تـر رسیده است

از داستـــان غُـربـت درد آشنـــای او
خوناب سینــه بـر مـژۀ تـر رسیده است

کی نـا امیـد می رود از درگهش بــرون
هرکس که با امیـد به این در رسیده است

بـر زائـربهشتی کــویش نــدا دهنــد
لب تشنه ای به چشمۀ کوثر رسیده است

بـا التفــات اوست«وفــائی»اگــر تـو را
از کـــردگــار رزق مقــدّر رسیده است

گردآوری: بخش فرهنگ و هنر بیتوته