بهترین فیلم‌های آستین باتلر؛ از «الویس» تا «تلماسه: بخش دو»

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : سه شنبه, ۱۵ مهر ۱۴۰۴ ۲۰:۴۵

دیجی کالا | آستین باتلر یکی از هیجان‌انگیزترین استعدادهای نسل جدید هالیوود است؛ مسیری که او طی کرده، نشان می‌دهد موفقیتش نتیجه یک جهش ناگهانی یا شانس نیست، بلکه حاصل سال‌ها پشتکار، صبوری و تجربه مداوم است. او کار خود را با آثار نوجوانانه‌ی شبکه نیکلودئون در نقش‌های کوچک آغاز کرد. باتلر اما رویای بزرگتری داشت. او به جعبه‌ی جادویی اکتفا نکرد و سال 2018 وارد حوزه‌ی تئاتر شد و در نمایش «مرد یخین می‌آید»، در کنار غول بازیگری، دنزل واشینگتن، روی صحنه برادوی رفت. اخلاق کاری و استعدادهای او چنان دنزل واشینگتن را تحت تاثیر قرار داد که او شخصا، باتلر را به باز لورمن (کارگردان سرشناس استرالیایی) معرفی کرد. اتفاقی که مسیر هنری این بازیگر جوان را برای همیشه تغییر داد. به مناسب حضور آستین باتلر در اثر جدید دارن آرونوفسکی، در این مقاله بهترین فیلم‌های او را دوره می‌کنیم.

بهترین فیلم‌های آستین باتلر که باید ببینید

باتلر هنوز جوان است و مسیری طولانی را در پیش دارد اما تا همین جا هم توانسته با چند فیلمساز بزرگ همکاری کند و مورد تحسین منتقدان قرار بگیرد. او بازیگر جسوری است و حداقل در چند سال اخیر، تلاش کرده تا نقش‌های چالش‌برانگیزتری را برعهده بگیرد و خودش را تکرار نکند. با وجود این، فیلم‌های ضعیف و سوال‌برانگیزی هم در کارنامه دارد که البته اکثرشان متعلق به دورانی هستند که ستاره نشده بود و به اجبار، در پروژه‌های مختلف حضور پیدا می‌کرد تا در کانون توجه قرار بگیرید. در هر صورت، باتلر از آینده‌دارترین ستارگان نسل جدید هالیوود است.

10- مزاحمان (The Intruders)

سال اکران: 2015

کارگردان: آدام مسی

سایر بازیگران: میرندا کازگرو، دانل لوگ، تام سایزمور، جنسا گرنت، مایکل لاکت، مکنزی بال

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 4.5 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 17 از 100

«مزاحمان» داستان رُز (میرندا کازگرو) را روایت می‌کند، دختری جوان که پس از مرگ مادرش به همراه پدر خود به خانه‌ای جدید نقل مکان می‌کند؛ خانه‌ای که خیلی زود از محل آرامش به منبعی از هراس و اضطراب تبدیل می‌شود. تجربه‌ی وقایع عجیب و ناخوشایند، ذهن رز را درگیر می‌کند و او را به این باور می‌رساند که خانه تسخیر شده است. ایده‌ی اصلی فیلم هم همین بازی میان توهم و واقعیت است و ما مدام میان این دو حالت معلق می‌مانیم. و سپس نوآ (آستین باتلر) از راه می‌رسد، جوانی مرموز که با حضور خود مسیر جستجوی رُز برای حقیقت را پیچیده‌تر می‌کند.

باتلر اینجا هنوز در ابتدای مسیر بود و بیشتر در تلاش است تا تصویری جدی‌تر از خود ارائه دهد و ثابت کند که توانایی عبور از نقش‌های نوجوانانه را دارد. «مزاحمان» در مجموع فیلم بدی است، تقریبا در همه‌ی زمینه‌ها شکست می‌خورد و حرفی برای گفتن ندارد اما حداقل یک نکته‌ی مثبت دارد: به باتلر کمک کرد تا دامنه‌ی بازیگری‌اش را گسترش دهد و به ژانرهای تازه‌ای قدم بگذارد.

9- یوگا هوزرز (Yoga Hosers)

سال اکران: 2016

کارگردان: کوین اسمیت

سایر بازیگران: لی‌لی-رز دپ، هارلی کوئین اسمیت، ونسا پارادی، تایلر پوزی، جاستین لانگ، تونی هیل، جانی دپ

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 4.3 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 26 از 100

«یوگا هوزرز» با حضور کوین اسمیت روی صندلی کارگردان، باید به فیلم قابل قبولی تبدیل می‌شد اما نتیجه‌ی نهایی تقریبا افتضاح است. این فیلم کمدی-ترسناک عجیب، در تلاش است تا کلیشه‌ها را کنار بزند و از طنز ویژه‌ی اسمیت هم بهره می‌برد اما ساختارشکنی همیشه جواب نمی‌دهد. باتلر نقش هانتر را برعهده دارد، نوجوانی جذاب و نوازنده‌ای مشتاق که حضورش در داستان نوعی چاشنی سرخوشی و طنازی می‌آفریند.

اگر در «مزاحمان» شاهد وجه‌ی تاریک‌تر او بودیم، اینجا با رویی دیگر از او مواجه می‌شویم: سبک‌بال، شوخ‌طبع و سرشار از انرژی جوانی. نقش هانتر شاید کوتاه باشد اما نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری باتلر در ژانرهای متنوع است. او توانست با خلق شخصیتی دوست‌داشتنی و کمی اغراق‌آمیز، به فضای پرهیاهو و «کارتونی» فیلم رنگ ببخشد. فیلم با واکنش‌های منفی روبه‌رو شد اما باتلر مورد انتقاد قرار نگرفت و حتی تحسین شد. اهمیت این نقش در آن است که به باتلر اجازه داد ابعاد طنز بازیگری خود را هم به نمایش بگذارد.

8- مرده‌ها نمی‌میرند (The Dead Don’t Die)

سال اکران: 2019

کارگردان: جیم جارموش

سایر بازیگران: آدام درایور، استیو بوشمی، بیل مری، تیلدا سوئینتن، سلنا گومز، کلویی سونی، دنیل کریگ، رزی پرز، تام ویتس

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 5.4 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 55 از 100

«مرده‌ها نمی‌میرند» فیلمی است که در عین پایبندی به ژانر زامبی، تمام قواعد کلیشه‌ای آن را زیر پا می‌گذارد. این ساخته‌ی جیم جارموش، با بهره‌گیری از کمدی سیاه و لحنی پوچ‌گرایانه، بیش از آنکه یک اثر ترسناک باشد، نوعی تأمل اجتماعی/محیط ‌زیستی است. داستان فیلم بر ایده‌ای عجیب بنا شده است: شکاف قطبی در شمال زمین باعث می‌شود مردگان متحرک دوباره به راه بیفتند؛ اما این زامبی‌ها نه هیولاهای بی‌مغز، بلکه تمثیلی از مصرف‌گرایی افسارگسیخته بشر و وسواس مادی او هستند. دیالوگ‌های بی‌حس و خالی از شور شخصیت‌ها دقیقا این حس بی‌تفاوتی و رضایت بیمارگونه را بازتاب می‌دهند.

آستین باتلر حضوری کوتاه در فیلم دارد. او همراه با سلنا گومز و لوکا سابات، نقش یکی از سه مسافر جوانی را ایفا می‌کند که به‌طور موقت در شهر کوچک سنترویل توقف می‌کنند. مدت زمان حضور او روی پرده بسیار محدود است، اما توجه شما را به سرعت جلب می‌کند. سال 2019، او هنوز چهره‌ای شناخته‌شده در حد و اندازه گومز یا دیگر هم‌بازی‌هایش نبود و بیشتر شهرتش به سریال‌های نوجوانانه بازمی‌گشت. «مرده‌ها نمی‌میرند» با بازخوردهای ضد و نقیضی روبه‌رو شد اما طرفداران خاص خودش را دارد.

7- رفیق (Dude)

سال اکران: 2018

کارگردان: اولیویا میلش

سایر بازیگران: لوسی هیل، کاترین پرسکات، الکساندرا شیپ، آکوافینا، الکس وولف، بروک اسمیت، سیدنی لوکاس

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 5.1 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 36 از 100

در فیلم کمدی تینجری «رفیق»، باتلر فیلم نقش توماس را ایفا می‌کند؛ یک نوجوان دبیرستانی که در کنار دوستانش، درگیر تجربه‌های متناقض و پیچیده‌ی دوران گذار به بزرگسالی می‌شود. موضوعاتی همچون دوستی، فقدان، هویت‌ و چالش‌های بلوغ در تار و پود روایت تنیده شده‌اند و شخصیت توماس هم یکی از عناصر کمدی فیلم است و هم عمق عاطفی و جدی‌تری به آن اضافه می‌کند.

«رفیق» داستان چهار دوست دبیرستانی را روایت می‌کند که پیش از ورود به دانشگاه، می‌خواهند زمان بیشتری را با هم بگذرانند. متاسفانه این فیلم هم چندان خوب از آب درنیامد و واکنش‌ها به آن منفی بود، با این حال، اگر سخت‌گیر نباشید، چندان شما را آزار نمی‌دهد.

6- بیگانگان زیرشیروانی (Aliens in the Attic)

سال اکران: 2009

کارگردان: جان شولز

سایر بازیگران: کارتر جنکینس، اشلی تیزدیل، اشلی بوچر، رابرت هافمن، کوین نیلن، جیلیان ویگمن، اندی ریکتر

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 5.4 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 34 از 100

«بیگانگان زیرشیروانی» یک فیلم ماجراجویی علمی‌-‌تخیلی خانوادگی است که آن هم کیفیت چندان بالایی ندارد. آستین باتلر اینجا نقش جیک پیرسون را به عهده دارد؛ نوجوانی پرانرژی که همراه با خواهر، برادر و پسرعموهایش ناچار می‌شود خانه‌ی تعطیلات خانوادگی را در برابر یورش بیگانگان فضایی نجات دهد. فیلم مشخصا برای مخاطب کودک و نوجوان ساخته شده و فضایی سرگرم‌کننده دارد اما برای بزرگسالان، گزینه‌ی جالبی برای تماشا نیست.

باتلر  اینجا حضوری دوست‌داشتنی و جذاب دارد. او همه‌ی تلاش خود را کرده تا خواسته‌های کارگردان را به درستی اجرا کند و بازی خوبی دارد. «بیگانگان زیرشیروانی» با نقدهای منفی متعددی روبه‌رو شد و در گیشه هم شکست خورد؛ این روزها کمتر کسی آن را به یاد می‌آورد اما همچنان می‌تواند برای کودکان هیجان‌انگیز باشد.

5- کات استیلینگ (Caught Stealing)

سال اکران: 2025

کارگردان: دارن آرونوفسکی

سایر بازیگران: رجینا کینگ، زوئی کراویتز، مت اسمیت، لیو شرایبر، وینسنت دن آفریو، گریفین دان، بد بانی، کارول کین

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.2 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 84 از 100

جدیدترین فیلم آستین باتلر، «کات استیلینگ» قصه‌ی هنک (باتلر) را روایت می‌کند، جوان افسرده‌حالی است که با ترومای تصادف رانندگی دوران نوجوانی‌اش دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ او می‌توانست یکی از ستارگان بزرگ ورزش بیسبال باشد اما همه‌چیز ناگهان تغییر کرد و حالا تنها دلخوشی‌اش این است که مسابقات تیم محبوبش را از رادیو دنبال کند. او که مشخصا علاقه‌ای به حاشیه ندارد، پس از پذیرفتن مسئولیت نگهداری از گربه‌ی همسایه‌اش، راس (مت اسمیت)، ناگهان خود را در مرکز یک جنجال بزرگ می‌بیند.

هنک بی‌خبر وارد معرکه‌ای می‌شود که هیچ ارتباطی با او ندارد اما رفته‌رفته ماهیت ماجرا تغییر می‌کند: ادامه حضور او در این بحران نه نتیجه فشار بیرونی، بلکه ناشی از اشتباهاتی است که خودش مرتکب می‌شود؛ خطاهایی ساده اما پرهزینه که به راحتی قابل پیشگیری بودند. این مسئله باعث می‌شود تا حس متفاوتی نسبت به او پیدا کنیم. هنک قربانی شرایط است، اما از طرف دیگر، او عامل مستقیم همه‌ی فجایعی است که رخ داده و به مرگ چند آدم ختم شده است. وقتی یک شخصیت به واسطه‌ی انفعال و ناتوانی، چنین حوادثی را رقم می‌زند، ارتباط گرفتن با او سخت می‌شود. بنابراین، چندان عجیب نیست اگر بعضی از مخاطبان، نسبت به او حس بی‌اعتنایی داشته باشند. هنک البته شخصیت آزاردهنده‌ای نیست، اما اساسا یک قهرمان تراژیک هم نیست. بازی باتلر مشکلی ندارد اما شخصیت او در مقایسه با کاراکترهای فرعی، کمتری جذابیت را دارد.

دارن آرونوفسکی همواره بازی‌های درخشانی از بازیگرانش گرفته است و «کات استیلینگ» هم از این قاعده مستثنی نیست. هیچ‌کدام از بازیگران ضعیف یا حتی متوسط نیستند و نقش‌های خود را به بهترین شکل ایفا کرده‌اند. فیلم شاید در مقایسه با ساخته‌های پیشین آرونوفسکی، کم‌اهمیت و معمولی به نظر برسد اما حداقل در زمینه بازیگری، مهر و امضای او را دارد، چون توانسته حداکثر ظرفیت بازیگران را به کار بگیرد.

4- روزی روزگاری در هالیوود (Once Upon A Time In Hollywood)

سال اکران: 2019

کارگردان: کوئنتین تارانتینو

سایر بازیگران: لئوناردو دی‌کاپریو، برد پیت، مارگو رابی، امیل هرش، مارگارت کوالی، تیموتی اولفینت، مایکل مدسن

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.6 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 86 از 100

نقطه‌ی عطف کارنامه‌ی باتلر را باید همکاری او با کوئنتین تارانتینو بدانیم. در «روزی روزگاری در هالیوود»، باتلر نقش تکس واتسون، یکی از اعضای خانواده‌ی منسون را بر عهده دارد؛ فردی که در واقعیت به دلیل مشارکت در قتل‌های فجیعی از جمله قتل شارون تیت و چندین قربانی دیگر، هم‌اکنون دوران حبس ابد را می‌گذراند. انتخاب این نقش برای باتلر یک تصمیم شجاعانه و سرنوشت‌ساز بود. او بعدها در سال 2024 فاش کرد که پیشنهاد بازی در فیلم «تاپ گان: ماوریک» را رد کرده تا در پروژه‌ی تارانتینو حضور یابد. ناگفته نماند که «تاپ گان: ماوریک» با حضور تام کروز و مایلز تلر به یکی از پرفروش‌ترین و تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های دهه تبدیل شد. اما آنچه باتلر به دست آورد، فرصتی تکرارنشدنی بود برای نشان دادن ظرفیت‌های دراماتیک خود تحت هدایت یکی از برجسته‌ترین فیلم‌سازان معاصر.

«روزی روزگاری در هالیوود» نامه‌ی عاشقانه‌ی تارانتینو به سینما است. داستان فیلم در لس‌آنجلس سال 1969 جریان دارد، دورانی که هالیوود در حال گذار از عصر طلایی خود به دوره‌ای جدید است. ریک دالتون (لئوناردو دی‌کاپریو) بازیگر سرشناسی است که با افول حرفه‌ای‌اش دست‌وپنجه نرم می‌کند و کلیف (برد پیت)، بدلکار وی، در کنار حمایت از او، زندگی روزمره‌ی پرماجرایی دارد. در این میان، فیلم به زندگی شارون تیت (مارگو رابی) و همسرش رومن پولانسکی (رافائل زاویروچا) نیز نگاهی می‌اندازد و به موازات آن، حضور فرقه منسون را به‌عنوان تهدیدی در پس‌زمینه معرفی می‌کند. تارانتینو با سبک خاص خود -از دیالوگ‌های طولانی و طنزآمیز گرفته تا سکانس‌های خشونت‌آمیز غافلگیرکننده- تصویری رنگارنگ و در عین حال تلخ از این دوران خلق کرده و در پایان، با یک چرخش داستانی، تاریخ را به نفع قهرمانانش بازنویسی می‌کند.

«روزی روزگاری در هالیوود» به یک موفقیت بزرگ برای تارنتینو تبدیل شد، از سوی منتقدان مورد تحسین قرار گرفت و جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین فیلم کمدی سال را به خانه برد. این فیلم البته مخالفانی هم دارد، حتی بعضی از طرفداران جدی تارنتینو از آن رضایت نداشته‌اند و برداشت وی از بروس لی -و اینکه فیلم عملا داستان خاصی ندارد- با انتقاد روبه‌رو شد.

3- الویس (Elvis)

سال اکران: 2022

کارگردان: باز لورمن

سایر بازیگران: تام هنکس، اولیویا دی‌یونگ، هلن تامسون، ریچارد راکسبرا، کلوین هریسون جونیور، کدی اسمیت-مک‌فی

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.3 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 77 از 100

اکثر بازیگران بزرگ در مسیر حرفه‌ای خود یک یا دو «نقش مهم تعیین‌کننده» دارند؛ نقشی که حتی اگر بعدها در آثار بزرگتری ظاهر شود، همچنان افکار عمومی و رسانه‌ها آن‌ها را با همان نقش به یاد می‌آورند. برای آستین باتلر، این نقطه عطف بی‌تردید نقش الویس پریسلی در فیلم باشکوه و پرزرق‌وبرق باز لورمن، «الویس» بود.

لورمن، کارگردانی که به سبک ماکسیمالیستی و ریتم پرهیجانش مشهور است، پس از یک پروسه طاقت‌فرسای پنج‌ماهه برای انتخاب بازیگر، باتلر را به‌عنوان کسی که باید پادشاه موسیقی را روی پرده زنده کند، برگزید. نتیجه این انتخاب، فیلمی شد که نه تنها در سطح فنی و هنری تحسین شد، بلکه با هشت نامزدی اسکار (از جمله نخستین نامزدی باتلر برای بهترین بازیگر مرد) جایگاه او را در میان بازیگران هم‌نسلش تثبیت کرد. نقش‌آفرینی او در فیلم تنها یک تقلید یا بازآفرینی سطحی نیست، بلکه ترکیبی از جذبه، آسیب‌پذیری، و انرژی خیره‌کننده‌ای است که جوایز مهمی چون بفتا و گلدن گلوب را برایش به ارمغان آورد و تحسین یکپارچه منتقدان را برانگیخت.

اما اهمیت بازی باتلر در «الویس» فراتر از جوایز و تشویق‌های منتقدان است. نزدیک به پنجاه سال پس از مرگ نابهنگام پریسلی، این اسطوره بار دیگر در بازار موسیقی به اوج بازگشت؛ رونقی که بخش زیادی از آن مرهون فیلم و بازی پرشور باتلر است. او توانست چهره‌ای را به تصویر بکشد که فراتر از کلیشه‌های رایج امروز درباره‌ی الویس بود. باتلر این نقش را با احترام ویژه‌ای باز می‌کند و وجه انسانی و فراموش‌شده‌ی الویس را یادآور می‌شود.

2- موتورسواران (The Bikeriders)

سال اکران: 2024

کارگردان: جف نیکولز

سایر بازیگران: جودی کومر، تام هاردی، مایکل شانون، مایک فیست، نورمن ریدس، بوید هالبروک، دیمون هریمن

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.6 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 79 از 100

«موتورسواران» نشان داد که باتلر میل به تجربه‌های متنوع دارد و تنها به پروژه‌های پرزرق‌وبرق بسنده نمی‌کند. انتخاب او برای ایفای نقش بنی در این ساخته جف نیکولز، اثباتی بر این ادعاست. فیلم سرگذشت باشگاه موتورسواری «وندال‌ها» در شیکاگو در دهه‌ی 60 و 70 میلادی را دنبال می‌کند. روایت در ظاهر درباره مردان موتورسوار است، اما نیکولز با نگاهی اجتماعی-تاریخی، فیلم را به بازتابی از تحولات فرهنگی و آشوب‌های آن دوران در آمریکا تبدیل کرده است.

«موتورسواران» در اکران اولیه چندان موفق نبود و حتی برخی منتقدان آن را ناامیدکننده تلقی کردند. اما پس از انتشار نسخه‌ی دیجیتالی، ارزش‌های پنهان خود را نشان داد و تماشاگران رفته‌رفته زیبایی درونی و روایت تأمل‌برانگیز آن را کشف کردند. باتلر در این فیلم اجرایی متفاوت ارائه می‌دهد: بازی او آرام و درونی است و مانند آتشی زیر خاکستر، ناگهان شعله‌ور می‌شود. باتلر با این فیلم نشان داد که صرفا قصد ندارد در آثار تجاری حضور پیدا کند. «موتورسواران» در فصل جوایز نادیده گرفته شد اما بی‌تردید از فیلم‌های خوب کارنامه‌ی آستین باتلر است.

1- تلماسه: بخش دو (Dune: Part Two)

سال اکران: 2024

کارگردان: دنی ویلنوو

سایر بازیگران: تیموتی شالامی، زندایا، ربکا فرگوسن، جاش برولین، فلورنس پیو، دیو باتیستا، کریستوفر واکن

امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8.5 از 10

امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 92 از 100

«تلماسه: بخش دو» داستان پل اتریدیز (تیموتی شالامی) را دنبال می‌کند که پس از نابودی خاندانش توسط هارکونن‌ها، در سیاره بیابانی آراکیس با قوم فریمن متحد می‌شود. او همراه با چانی (زندیا) و مادرش جسیکا (ربکا فرگوسن) به دنبال انتقام و کنترل ادویه -ماده‌ای حیاتی در کهکشان- است. کمتر پیش می‌آید که یک دنباله به اندازه‌ی «تلماسه: بخش دو» باکیفیت باشد. ویلنوو با همکاری گرگ فریزر (فیلمبردار) و پاتریس ورمت (طراح صحنه)، سیاره آراکیس را با بیابان‌های وسیع، معماری عظیم و رنگ‌های خیره‌کننده به تصویر کشیده و حس غرق شدن در جهانی بیگانه را القا می‌کند. سکانس‌های اکشن و درگیری‌های تن‌به‌تن، با شکوه و دقت طراحی شده‌اند و جلوه‌های ویژه در خدمت داستان است، نه صرفا خودنمایی.

«تلماسه: بخش دو» اما یک کار بزرگ دیگر هم انجام داد: فراهم کردن بستری برای بازیگران نسل جدید هالیوود تا خودشان را نشان دهند، تیموتی شالامی، زندایا، فلورنس پیو و البته آستین باتلر، همگی در فیلم عملکرد درخشانی دارند. باتلر اینجا ظاهر کاملا متفاوتی دارد: سری تراشیده، پوستی سفید و بی‌روح، و حضوری که همواره با عطش خونریزی همراه است. او به یکی از سادیست‌ترین شخصیت‌های دنیای ادبیات به بهترین شکل جا بخشیده است و شما را تحت‌تاثیر قرار میدهد. دوئل پایانی فید-روثا و پل اتریدیز را به آسانی نمی‌توان فراموش کرد.

«تلماسه: بخش دو» یکی از بهترین فیلم‌های اکشن و علمی-تخیلی سال‌های اخیر است. این فیلم همه‌ی انتظارات شما را برآورده می‌کند و حتی از قسمت اول پیشی می‌گیرد. اگر رمان اصلی فرانک هربرت را نخوانده‌اید، شاید فیلم کمی سنگین باشد اما نباید فرصت تماشای آن را از دست بدهید. «تلماسه» فیلمی بود که به خاطر پیچیدگی‌هایش، پیشبینی می‌شد هرگز ساخته نشود اما دنی ویلنوو معجزه کرد. او با قسمت دوم هم یک شاهکار آفرید و حالا باید منتظر بمانیم تا ببینیم با قسمت سوم چه می‌کند.