معرفی ساز ترومبون یکی از سازهای بادی
- مجموعه: آکادمی هنر
ترومبون از دورهٔ رنسانس در موسیقی مذهبی کلیساها بهکار میرفت
ترومبون (به فرانسوی: trombone) یکی از سازهای بادی (بادی مسی) برنجی است. همانند تمام آلات موسیقی بادی برنجی، هنگامی که لب های نوازنده می لرزد موجب ایجاد ستون هوا در داخل دستگاه می شود و صدای ایجاد می شود.
تاریخچه ساز ترمبون :
نام ترومبون از ایتالیائی میآید و به معنی «ترومپت بزرگ» است. ترومبون از دورهٔ رنسانس در موسیقی مذهبی کلیساها بهکار میرفت، ولی در آثار ارکستری چندان رایج نبود. لودویگ فان بتهوون با استفاده از این ساز در موومان آخر سمفونی پنجم خود آن را رایج کرد و بسیاری از آهنگسازان بعد از او به ترومبون نقشی در آثار خود دادند.
این ساز مانند ترومپت متشکل است از لوله ای خمیده که قسمت بیشتر آن استوانه ای است و در انتها به ناقوسی نه خیلی گشاد ختم می شود و ( دهانی ) ای که فنجونی شکل است.
اختلاف این ساز با ترومپت در مکانیسم به کار گرفته شدن ( لوله ی اضافی ) است که این نتیجه معمولا نه به وسیله ی دگمه و دریچه ، بلکه به وسیله ی لغزاندن یک قسمت از لوله در داخل قسمت دیگر آن تامین می شود . هرچه لوله در مجموع درازتر شود ، اصوات حاصل به ترتیب بم تر خواهد شد ، لوله اضافی در هفت وضعیت مختلف می تواند قرار گیرد.
ترومبون یکی از سازهای بادی (بادی مسی) برنجی است
تقریبا تمام ترومبونها یک مکانیسم اسلاید تلسکوپی دارند که طول چرخش را تغییر می دهد. بسیاری از مدل های ترومبون مدرن همچنین از یک دریچه دوار به عنوان وسیله ای برای پایین آوردن سطح دستگاه استفاده می کنند. مدل های مختلف دارای سه دریچه دارند مانند ترومپت.
در این خانواده با دو نوع ترومبن مواجه هستیم که از لحاظ شکل ظاهری کاملا متفاوت اند :
الف : ترومبن هایی که اندازه و صدا دهی مختلف دارند ( پیکولو ، سوپرانو، آلتو ، تنور و باس ) و مجهز به کلید ، پیستون و یا والو هستند و در حال حاضر در ارکستر سمفونیک مورد استفاده قرار نمی گیرد.
ب : ترومبن های دارای کولیس یا کشویی ( وسیله ای که اجرای گلیسندوها را برای لین ساز فراهم می کند ) در حال حاضر بیشترین استفاده در ارکستر سمفونیک دارند .)
معرفی ساز ترومبون
در این خانواده سه نوع ترومبن : آلتو ، تنور و باس داریم که هر کدام دارای هفت پوزیسیون هستند. حضور ترومبن آلتو ، به دلیل داشتن صدای زیر و نا هماهنگی با ترومبن تنور و باس ، در ارکستر سمفونیک کمرنگ شده است . تمام امکانات ترومبن آلتو مانند باس ترومبن است ، با این تفاوت که ترومبن آلتو یک اکتاو بالا تر است .
رایجترین نوع ترومبون ” ترومبون تنور است که جز سازهای انتقالی نمیباشد.
نت نویسی ترومبون تنور را با کلید دو خط چهارم و ترومبون باس را با کلید فا خط چهارم مینویسند.
ترومبون در موسیقی جاز هم بسیار بهکار رفتهاست. از نوازندگان مشهور ترومبون جاز میتوان از گلن میلر، جی جی جانسون، کی وایندینگ و تامی دورسی نام برد.
آهنگسازان مشهور برای این ساز در این دوره جیووانی گابریلی و عموی آندریا گابریلی، کلودیو مونتوبریدی و هانریش شوتز هستند. همچنین در ابتدای قرن هجدهم، برخی از قطعات انفرادی به طور خاص برای این ساز نوشته شده است.
تاریخچه ساز ترومبون
در قرن هجدهم استفاده از این ساز به استفاده عمومی تبدیل شد در انگلستان، موسیقی ایتالیایی بسیار تاثیر گذار بود و ترومبون شناخته شده بود، اگر چه در برخی از کشورها یک نام در طول تاریخ خود اعمال شده است. ترومبو ایتالیایی و یا در زبان آلمانی ” Posaune “. این ساز در قرن هفدهم در ابعاد کوچکتر از ترومبونهای مدرن ساخته شده بود و دارای زنگ هایی بود که بیشتر مخروطی بود و کمتر در آن گشود.
در دوره موسیقی باروک، یوهان سباستین باخ و جورج فردریش هندل چندین بار از این ساز استفاده کردند. باخ از آن در برخی از کانتاتا هایش ” cantatas ” استفاده کرد، حتی برای چهار ترومبون(با ترومبون ناقص سوپرانو-ترومبون پخش شده از شرکت کانتوس، که معمولا در کورتت پخش می شود) از آن استفاده کرد. هاندل آن را در مارس مرگ از ساول ” Death March from Saul “، سامسون ” Samson ” استفاده کرد ، و اسرائیل در مصر” Israel in Egypt “، که در اوایل قرن ۱۸ محبوب بود استفاده کرد.
هندل مجبور به وارد کردن ترومبونها به انگلستان از دادگاه سلطنتی در هانوفر آلمان شد تا یکی از ترکیبهای بزرگش را اجرا کند. بنابراین، قطعات ترومبون به ندرت به نقشهای انفرادی تبدیل شد که ابزار دیگری جایگزینش نمی شد.
گردآوری:بخش فرهنگ و هنر بیتوته