مریلا زارعی: با وضعیت فعلی سینما ،ستاره مفهومی ندارد

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

«مریلا زارعی» بازیگری را در سال 1374 از تلویزیون و مجموعه کاراگاه آغاز کرد و چندسال بعد در سینما به اوج رسید. او سال 83 در نخستین تجربه تئاتري حود به نام «یک زن، یک مرد» نیز خوش درخشید و به مخاطبان خود نشان داد . زارعی پس از 6 سال دوری از تئاتر این شب­ها در نمایش «رویای هالیوود» نوشته «نیل سایمون»، به کارگردانی «نادر برهانی مرند» در تماشاخانه ایرانشهر ایفای نقش می کند.

به نقل از روابط عمومي نمايش روياي هاليوود مريلا زارعي در پاسخ به سوالي درباره اينكه چه عواملی باعث می شود که بازیگری مثل شما با فعالیت های مداوم در سینما، به سمت تئاتر ترغیب شود و مسائل و مصائبی را تجربه کند که در سینما وجود ندارد. گفت :نمی دانم واقعا چه چیزی باعث می شود اما دلیلی هم نمی بینم که ممکن باشد بازیگر سینما را از تئاتر باز بدارد و این تمایل را در او بکشد. این میل در همه بازیگرانی که به نوعی خواستگاه تئاتری دارند و یا به این هنر علاقه دارند و یا فکر می­کنند که تئاتر برای قدرت بازیگری آن ها مفید است، وجود دارد و قطعا کار در تئاتر را دوست خواهند داشت. اگر منظور شما مسئله زمان و وقت برای بازیگر پرکار در سینما است باید بگویم اگر بازیگری خودش خواسته باشد در سینما پرکار باشد کار در پروژه تئاتر برایش سخت خواهد بود اما من هر چند وقت یکبار سعی دارم که مدت زمانی را در سینما به خودم استراحت دهم و اگر کار خوبی در تئاتر بهم پیشنهاد شد قبول کنم. چندسال پیش هم همین اتفاق افتاد که برای تمرین و اجرای نمایش خانم حاجیان به نام «یک مرد، یک زن» نوشته برشت، دقیقا یک سال کار سینمایی قبول نکردم و شش ماه با گروه تمرین کردم که البته کار سنگینی بود و انرژی بیشتری می طلبید. به نظرم وقتی این فرصت و امکان برای بازیگر سینما پیش بیاید مثل یک ریکاوری و فکر می کنم روی صحنه بودن علاقه همه بازیگران باشد.

زارعي درباره علت همكاري خود با برهاني مرند گفت : من کارهای ایشان را دیده بودم و با نوع نگاهشان به تئاتر آشنایی داشتم ولی آنچه بیشتر به پذیرفتن این نقش ترغیبم کرد متن نمایشنامه بود چون رویکردی که به مقوله بازیگری در سینما دارد، برای شخص مریلا زارعی جذاب بود و دوم گروهی که قرار بود این کار را بازی کنند ترغیبم کردند. مثل آقای «رضا بابک» که تقریبا بعد از 15 سال می خواستم با او هم بازی شوم و همین طور خانم ماهیان. به هر حال من همیشه سعی می کنم یاد بگیرم و عوامل اولیه ای که در پیش رویم بود تا بتوانم قضاوت کنم و تصمیم بگیرم، نمره هاي بالایی داشتند. شاید در مورد برهانی بر اساس کارهای قبلی شان قضاوت کردم ولی در مورد این کار خاص، ریسک را پذیرفتم چون کار ویژه ای است و مطمئن بودم با اعتقاد و اعتمادی که دارم پیش می روم، هر نتیجه ای که داشته باشد برای خود من به شخصه به عنوان بازیگر مفید است.

وي ادامه داد :با قاطعیت می گویم که به نتیجه ای که می خواستم رسیده ام یعنی حس و حالی که می خواستم داشته باشم را درک کرده­ام حالا اینکه چقدر به ذهنیت کارگردان نزدیک شده ام، چقدر کار در کل خوب از آب در آمده یا نه واقعا نمی توانم نظر بدهم.

زارعي درباره آشنايي خود با آثار نیل سایمون مي گويد با نمايش «پابرهنه در پارک» که نسخه سینمایی اش را دیده بودم و چند ترجمه را آقای زرگر(مترجم رویای هالیوود) در اختیار من گذاشتند که متأسفانه هنوز فرصت نکرده­ام بخوانمشان آشنابودم

وي درباره تفاوتهاي ستاره سینما بودن با ستاره بودن در تاتر گفت :نمی توانم بگویم چه فرقی می کند. هم فرق می کند و هم نه! چون اصولا با این وضعیت فعلی که در سینما رایج است چندان مفهوم ستاره را نمی فهمم. شاید بهتر باشد این کلمه وقتی معنی شود که همه ابزار در دست ما، به استاندارد نزدیک تر باشد. وقتی ما در قالب و محدودیت کار می کنیم به طبع نمی شود وارد جزئیات شد و حرف زد. مفهوم ستاره در تئاتر را دقیقا نمی دانم ولی می دانم که بازیگر خوب در تئاتر و در سینما هیچ فرقی ندارند و فقط مدیوم هایشان فرق می کند. به نظرم ظرف بازیگر تئاتر غنی تر است و به همین دلیل کیفیتی هم که ارائه می دهد، خوب است.

زارعي درباره اينكه خیلی ها معتقدند بازیگری در این دو رسانه متفاوت است و به همین دلیل قابل مقایسه نیستند گفت :من به حرفی که می زنم اعتقاد دارم چون تئاتر تمام قد یک بازیگر را عرضه می­کند اما در سینما تکنیک، سلیقه کارگردان و بسیار عوامل فنی دیگری دخیل هستند که ممکن است باعث شوند چیزی را از پرده دریافت کنی که در واقعیت وجود نداشته است اما در تئاتر این طور نیست؛ تئاتر تمام قد بازیگری است که اگر کسی در آن به شکل عالی و درخشان که شما به آن می گویید ستاره، ظاهر شود، بازیگر بهتری است.

وي ادامه داد : در سینما چون دوربین، قاب، لنز، اندازه، فاصله، نور و ... دخیل هستند، جنس خاصی از بازی با ظرایف خودش لازم است اما این، در پایه و معنا تأثیری نمی گذارد. فکر می کنم بازیگر خوب تئاتر هم دانش این را دارد که در مقابل دوربین در چه زاویه ای، با چه فاصله ای و چه نوع بازی را ارائه دهد. این بستگی دارد که بازیگر بداند در چه مدیومی قرار گرفته و بر اساس آن توانایی­هایش، نگاه و صدا و ... را تنظیم کند.

بازيگر نمايش روياي هالويد در پاسخ به سوالي درباره اين كه نگاه نیمه خصوصی مجموعه ایرانشهر به تئاتر چه تأثیری بر تئاتر دارد و کارکردن در این سالن برای اولین بار چه تجربه­ای را برای وي داشته است مي گويد:تئاترشهر فضای خاصی دارد که برمی گردد به حضور مخاطبش و مجموعه فضای اطراف آن. محیط آنجا پر از علاقه مندان، دانشجویان و هنرمندانی است که به نوعی با تئاتر درگیرند ولی در ایرانشهر مخاطب از همه قشری می آید و این تمرینی است که فرهنگ تئاتر دیدن را میان خانواده ها ترویج کنیم؛ مثل تئاترشهر نباشد که اغلب مراجعه کنندگان آن حتما یک ارتباط و وابستگی با مقوله هنر دارند. ما باید تئاتر را در سبد کالای خانواده جای دهیم و فکر می کنم این تئاتر خصوصی یا نیمه­خصوصی یا هرچه که اسمش هست دارد فرهنگ سازی می کند. این مسئله روی تئاترشهر هم تأثیر می گذارد و آن را پررونق تر از پیش خواهد کرد. قطعا در آغاز هر کاری برداشتن قدم های اولیه سخت تر است چون تا پیش نرویم مشکلات دیده و در نهایت حل نمی شوند و اگر حل نشوند فکر می کنم آدم هایی که این تجربه را آغاز کرده اند، جزو فداکارانند.... / خبرگزارى ايلنا