رشته ورزشی فیزیک کلاسیک: تعریف، ویژگیها و تفاوتها با سایر رشتههای بدنسازی
- مجموعه: تاریخچه رشته های ورزشی
با فیزیک کلاسیک به بدن آرنولد نزدیک شوید!
رشته ورزشی فیزیک کلاسیک
رشته ورزشی فیزیک کلاسیک (Classic Physique) یکی از زیرشاخههای محبوب و رو به رشد در دنیای بدنسازی حرفهای است که در سالهای اخیر توجه بسیاری از ورزشکاران و علاقهمندان به این حوزه را به خود جلب کرده است. این رشته که در سال 2016 به طور رسمی توسط فدراسیون جهانی بدنسازی و تناسباندام (IFBB) معرفی شد، به دنبال بازگرداندن زیباییشناسی دوران طلایی بدنسازی (دهههای 1970 و 1980) است که در آن تناسب، تقارن و زیبایی کلی بدن بر حجم عضلانی بیش از حد تأکید داشت. در این مقاله، به بررسی ماهیت فیزیک کلاسیک، ویژگیهای آن، و تفاوتهایش با سایر رشتههای بدنسازی میپردازیم.
فیزیک کلاسیک چیست؟
فیزیک کلاسیک شاخهای از بدنسازی است که بر ایجاد بدنی متناسب، متقارن و زیبا تمرکز دارد، به گونهای که یادآور بدنهای افسانهای بدنسازانی مانند آرنولد شوارتزنگر، فرانک زین و لی هنی در دوران طلایی بدنسازی باشد. در این رشته، ورزشکاران نه تنها باید عضلاتی خوشفرم و تفکیکشده داشته باشند، بلکه باید نسبتهای بدنی ایدهآل (مانند کمر باریک، شانههای پهن و پاهای متناسب) را نیز به نمایش بگذارند. برخلاف برخی دیگر از رشتههای بدنسازی که صرفاً بر حجم عضلانی تمرکز دارند، فیزیک کلاسیک به دنبال ترکیبی از زیبایی، تناسب و عملکرد است.
ویژگیهای کلیدی فیزیک کلاسیک
تناسب و تقارن: یکی از مهمترین معیارهای داوری در فیزیک کلاسیک، تناسب کلی بدن است. داوران به دنبال بدنی هستند که در آن هیچ بخشی از بدن (مانند بازوها یا پاها) به طور نامتناسب غالب نباشد.
کمر باریک: داشتن کمری باریک و V شکل (شانههای پهن و کمر باریک) یکی از ویژگیهای بارز این رشته است که به آن ظاهری کلاسیک و جذاب میبخشد.
تفکیک عضلانی: عضلات باید به خوبی تفکیک شده و خطوط عضلانی واضح باشند، اما بدون تأکید بیش از حد بر حجم.
وزن محدود شده: در فیزیک کلاسیک، وزن ورزشکاران بر اساس قد آنها محدود میشود. این محدودیت باعث میشود که ورزشکاران نتوانند حجم عضلانی بیش از حد داشته باشند و بر تناسب تمرکز کنند.
پوزینگ کلاسیک: برخلاف سایر رشتههای بدنسازی که ممکن است پوزهای آزاد یا مدرن داشته باشند، در فیزیک کلاسیک، پوزهای خاصی مانند "دابل بیسپ"، "واکوم" و "فیگور کلاسیک" اهمیت زیادی دارند و باید به شکلی زیبا اجرا شوند.
محدودیتهای وزنی در فیزیک کلاسیک
یکی از ویژگیهای منحصربهفرد فیزیک کلاسیک، فرمول وزن مبتنی بر قد است که توسط IFBB تعیین شده است. این فرمول به شرح زیر است:
برای ورزشکارانی با قد تا 180 سانتیمتر:
وزن (کیلوگرم) = قد (سانتیمتر) - 100 + افزایشهای مشخص بر اساس قد
به عنوان مثال، برای یک ورزشکار با قد 170 سانتیمتر، حداکثر وزن مجاز حدود 74-77 کیلوگرم است.
برای ورزشکارانی با قد بیش از 180 سانتیمتر، فرمول کمی متفاوت است و افزایشهای بیشتری در نظر گرفته میشود.
این محدودیت وزنی باعث میشود که ورزشکاران نتوانند به اندازه بدنسازان رشتههای دیگر (مانند اوپن بدنسازی) حجم عضلانی زیادی داشته باشند و تمرکز اصلی بر کیفیت و تناسب عضلانی باشد.
تفاوتهای فیزیک کلاسیک با سایر رشتههای بدنسازی
برای درک بهتر فیزیک کلاسیک، لازم است آن را با سایر رشتههای بدنسازی مقایسه کنیم. در ادامه، تفاوتهای این رشته با برخی از شاخههای اصلی بدنسازی بررسی میشود:
1. فیزیک کلاسیک در مقابل بدنسازی اوپن (Open Bodybuilding)
حجم عضلانی: در بدنسازی اوپن، تمرکز اصلی بر حداکثر حجم عضلانی و جرم بدنی است. بدنسازان این رشته معمولاً وزن بسیار بیشتری دارند و ممکن است کمر پهنتری داشته باشند. در مقابل، فیزیک کلاسیک بر تناسب و کمر باریک تأکید دارد.
محدودیت وزنی: در بدنسازی اوپن هیچ محدودیت وزنی وجود ندارد، در حالی که در فیزیک کلاسیک وزن ورزشکار بر اساس قد او محدود میشود.
پوزینگ: در فیزیک کلاسیک، پوزهای کلاسیک و زیباییشناختی مانند "دابل بیسپ کلاسیک" یا "واکوم" اهمیت دارند، اما در بدنسازی اوپن، پوزهای اجباری برای نمایش حجم عضلانی (مانند فیگورهای جلوبازو یا پشت بازو) غالب هستند.
ظاهر کلی: بدنسازی اوپن به دنبال بدنی عظیم و عضلانی است، در حالی که فیزیک کلاسیک به دنبال ظاهری کلاسیک، متناسب و شبیه به مجسمههای یونانی است.
2. فیزیک کلاسیک در مقابل منز فیزیک (Men’s Physique)
تمرکز بر بدن: در منز فیزیک، تمرکز اصلی بر بالاتنه (شانهها، سینه و بازوها) است و ورزشکاران نیازی به نمایش پاهای خود ندارند (آنها شلوارک بلند میپوشند). اما در فیزیک کلاسیک، کل بدن (از جمله پاها) باید نمایش داده شود و تناسب کلی بدن اهمیت دارد.
پوزینگ: در منز فیزیک، پوزها سادهتر و بیشتر بر نمایش بالاتنه متمرکز هستند، اما در فیزیک کلاسیک، پوزهای کلاسیک و پیچیدهتر مورد نیاز است.
حجم عضلانی: منز فیزیک به حجم عضلانی کمتری نسبت به فیزیک کلاسیک نیاز دارد و بیشتر بر تفکیک و ظاهر ساحلی (Beach Body) تمرکز دارد.
3. فیزیک کلاسیک در مقابل فیگور (Figure) و بیکینی (Bikini)
جنسیت و سبک: فیگور و بیکینی رشتههایی هستند که عمدتاً برای زنان طراحی شدهاند و بر زیبایی، تناسب و زنانگی تأکید دارند. در مقابل، فیزیک کلاسیک برای مردان است و بر ظاهر کلاسیک و عضلانی تمرکز دارد.
میزان عضلانی بودن: در فیگور، زنان به دنبال بدنی عضلانیتر از بیکینی هستند، اما همچنان نسبت به فیزیک کلاسیک حجم عضلانی کمتری دارند. بیکینی بیشتر بر ظاهر ظریف و متناسب تمرکز دارد.
پوزینگ و نمایش: پوزهای فیگور و بیکینی بر حرکات نرمتر و نمایش زنانگی متمرکز هستند، در حالی که فیزیک کلاسیک از پوزهای قدرتمند و کلاسیک استفاده میکند.
تمرینات و رژیم غذایی در فیزیک کلاسیک
برای موفقیت در فیزیک کلاسیک، ورزشکاران باید ترکیبی از تمرینات مقاومتی، تمرینات هوازی و رژیم غذایی دقیق را دنبال کنند. در ادامه به برخی از اصول کلیدی در این زمینه اشاره میکنیم:
تمرینات
تمرینات مقاومتی: تمرکز بر تمرینات چندمفصلی (مانند اسکوات، ددلیفت و پرس سینه) برای ایجاد تناسب کلی بدن.
تمرینات تفکیکی: برای بهبود تفکیک عضلانی و ایجاد خطوط واضح در عضلات.
تمرینات پاها: برخلاف منز فیزیک، پاها در فیزیک کلاسیک نقش مهمی دارند و باید به طور کامل تمرین شوند.
تمرینات کمر و شکم: برای ایجاد کمر باریک و ظاهر V شکل، تمرینات شکم و حرکات خاص مانند "واکوم" ضروری هستند.
رژیم غذایی
رژیم متعادل: رژیم غذایی باید شامل پروتئین بالا، کربوهیدراتهای پیچیده و چربیهای سالم باشد تا هم انرژی لازم برای تمرینات تأمین شود و هم تفکیک عضلانی حفظ شود.
کنترل کالری: برای رعایت محدودیتهای وزنی، ورزشکاران باید کالری دریافتی خود را به دقت کنترل کنند.
دورههای کات و بالک: ورزشکاران معمولاً دورههای افزایش حجم (بالک) و کاهش چربی (کات) را به طور متناوب دنبال میکنند تا به بدنی متناسب و تفکیکشده برسند.
داوری در فیزیک کلاسیک
داوری در فیزیک کلاسیک بر اساس معیارهای زیر انجام میشود:
تناسب و تقارن: بدن باید از نظر بصری متعادل و متناسب باشد.
تفکیک و کاندیشن: عضلات باید تفکیکشده و بدون چربی اضافی باشند.
پوزینگ: اجرای پوزهای کلاسیک باید با دقت و زیبایی انجام شود.
ظاهر کلی: پوست سالم، برنزه مناسب و ارائه حرفهای روی صحنه از عوامل مهم هستند.
چرا فیزیک کلاسیک محبوب است؟
فیزیک کلاسیک به دلیل تأکید بر زیباییشناسی و تناسب، برای بسیاری از ورزشکاران و تماشاگران جذاب است. این رشته به ورزشکاران اجازه میدهد بدنی عضلانی اما طبیعیتر و قابلدسترستر نسبت به بدنسازی اوپن داشته باشند. همچنین، این رشته به دلیل الهام گرفتن از بدنسازان افسانهای، حس نوستالژی و احترام به تاریخ بدنسازی را برمیانگیزد.
سوالات متداول درباره رشته فیزیک کلاسیک چیست و چه تفاوتی با سایر رشته های بدنسازی دارد
1. رشته فیزیک کلاسیک چیست؟
رشته فیزیک کلاسیک شاخهای از بدنسازی است که بر تناسب، تقارن و زیبایی کلاسیک بدن تمرکز دارد و با الهام از بدنسازان دوران طلایی مانند آرنولد شوارتزنگر، بر کمر باریک و پوزهای خاص تأکید میکند.
2. چه تفاوتی بین فیزیک کلاسیک و بدنسازی اوپن وجود دارد؟
فیزیک کلاسیک بر تناسب و کمر باریک تمرکز دارد و وزن ورزشکار بر اساس قد محدود میشود، در حالی که بدنسازی اوپن بر حجم عضلانی زیاد بدون محدودیت وزنی تأکید دارد.
3. آیا در فیزیک کلاسیک پاها اهمیت دارند؟
بله، برخلاف منز فیزیک که تمرکز بر بالاتنه است، در فیزیک کلاسیک کل بدن از جمله پاها باید متناسب و تفکیکشده باشد و در مسابقات نمایش داده میشود.
4. پوزهای کلاسیک در این رشته چیست؟
پوزهای کلاسیک شامل حرکاتی مانند دابل بیسپ، واکوم و فیگور کلاسیک است که برای نمایش تناسب و زیبایی بدن طراحی شدهاند.
5. چگونه میتوان برای فیزیک کلاسیک آماده شد؟
آمادگی برای فیزیک کلاسیک نیازمند تمرینات مقاومتی برای تناسب کل بدن، رژیم غذایی متعادل با کنترل کالری و تمرین پوزینگ برای اجرای دقیق حرکات کلاسیک است.
نتیجهگیری
رشته ورزشی فیزیک کلاسیک ترکیبی منحصربهفرد از زیبایی، تناسب و قدرت را به نمایش میگذارد و به عنوان پلی بین بدنسازی سنتی و مدرن عمل میکند. این رشته با تأکید بر کمر باریک، تناسب کلی بدن و پوزهای کلاسیک، از سایر رشتههای بدنسازی متمایز میشود. اگر به دنبال رشتهای هستید که هم چالشبرانگیز باشد و هم زیباییشناسی کلاسیک را به نمایش بگذارد، فیزیک کلاسیک میتواند گزینهای ایدهآل باشد. با تمرینات منظم، رژیم غذایی دقیق و تمرکز بر جزئیات، هر ورزشکاری میتواند در این رشته به موفقیت دست یابد.
گرد آوری:بخش ورزشی بیتوته